,,Przemierzam pewną Drogę"

,,Przemierzam pewną Drogę..."

                        Pierwszy mój tzw. ,,Biały" Wiersz o charakterystyce refleksyjnej :

Przemierzam pewną drogę

Czasu przemijalnego

Biegnącego szybciej niż lot samolotu

Chcę zwolnić ten lot

Bo nie chcę tak szybko

By upływał

Szybka rzeka lotu zwana 'Panta Rhei'

Zabiera mnie w wielką przygodę

Natykam się swoją łodzią życia podniebną

Na kamienie - smutne koleje losu,

Ale i na piękne Łabędzie -

radosne płynące ze mną wydarzenia.

Chcę z nimi porozmawiać,

i zapytać co mnie w życiu czeka,

Lecz nie znam ich mowy.

Boję się, że fala przeznaczenia

mnie zatopi ;-((,

gdy się do nich zbliżę,

i zakończy niechybnie tą wielką podróż, i przygodę

Steruję jak najdokładniej swoją wycieczką życia

Czasem trafiam na wielkie fale,

te przykre przejścia życiowe

Odpędzam je jak mogę.

Dokąd los mnie poprowadzi?

Czemu zawsze nie jest tak jakby się chciało ?

Obserwuję przez lornetkę swoje przystanie

....................................

Od kamieni, - gdy jest rwąca rzeka losu

Do pięknych łabędzich chwil, które się świecą,

i są moim złotym, radosnym drogowskazem,

nawet po zachodzie słońca,

nawet gdy jest mara ciemności,

tunelu łez kruchej beznadziei

 A rankowa jutrznia

Jest magiczną, i urodziwą

To dla mnie piękna, dziecięca radość !!

Mam ochotę wziąć skakankę euforii,

i cieszyć się z każdej chwili,

i pięknych barw kwiecistych fal doczesnych

Przemierzam tą pewną drogę.....

Raz jest szara, rwąca, brudna, okropna,

z uczuć wszelkich wyzuta, i ohydna

jak podstępne bagno,

Ale też potrafi być

Świecącym światłem z latarni -

- Jak Niesamowita Nadzieja

Owiana magicznym wiatru pięknym sterem,

I odbitym od fal życia

Radosnym impulsem,

Radosną refleksją pięknych kropli

pozytywnych wzruszeń.

Ma Nadzieja jest płomienna, -

rozpala się ogniskiem,

cieplnym, euforycznym

światłem wiatru lśniącym.

Gorąco mi gdy myślę o przyszłości,-

Jej iskry podskakują rozpalając me zmysły uczuć;

Mam piękne Marzenia, -

Chcę na horyzoncie magicznego blasku

wschodzącego Słońca mych marzeń

Stanąć i krzyknąć z radości !

Stanąć na Mount Evereście swego życia,

wziąć czas w swoje ręce,

spowolnić przemijalność,

dodać więcej piasku do klepsydry swego życia,

I wznieść się ponad szczyty dążeń, i celów !

 I oglądać swe życie

Z magią, dystansem, i niepohamowaną beztroską !

Pofrunąć jak orzeł w nieznane, dalekie strony,

Przemierzać krainy geografii różnych rozdziałów swego życia,

Zaufać przeznaczeniu

Na dobre i złe !

Chcę zakreślić swój lot losu życia

Przepięknym łukiem blasku niezwykłego,

Znaleźć właściwy tor swojego lotu

do pięknych strumieni życia !

......................................................

Idę przez życia czas,

Kroplami, słońcem, deszczem, burzą,

z wszystkimi porami roku.

Zbieram swoje doświadczenie :

wspinam się stale na szczyt doczesnego życia,

płynę stale po rzece losu,

fruwam w przestworzach bryzy uśmiechu

.....................................................

Piękne te Dary Losu gdy spotykam

Zakreślam w sercu swoim kolorową zorzą emocji,

i całym jej olbrzymim bagażem,

W me serce wlewam marzenia -

piękne jak bursztyny, i muszelki znad morza,

- ognistą wulkanu mocy spokoju

wszystkich emocji, uczuć, odczuć, i przygód

wśród różnych fal oazy cierpliwości,

............................................................

W spokoju rzece,

W spokoju powietrza,

W spokoju górach

Drzwi srebrnozłote niezwykłe czasu otwieram,

za klamkę chwytam,

Przyrodę krystaliczną w myślach, i  ciele tam wstawiłem.

- Nie Żałuję !

Tęsknie, pragnę być znowu tam w czasie.

Bo to wspaniałe są jego momenty życiowe.

Czasu już nie cofnę !

Oby tylko teraz nie spłynęło mi wszystko tak

jak górska rwąca woda !

Skrzydła w mych przestworzach doczesności

Stale wibrują pod wpływem przesuwającego się

Piasku klepsydry mego życia.

Pielęgnuję je, i próbuję założyć na swe ramiona.

-----------------------------------------------

W wichrach ogromnego sztormu,

W spokoju tęczowej krainy marzeń,

w czasie przemijalnym

W walce by rozbić ogromne kamienie smutku, złości,

i zaleźć garść pozytywnych emocji czaru

Chcę zwolnić ten lot życia

Bo nie chcę by tak szybko upływał czas mi dany

Jak to słynne : Panta Rhei !

Piękne skrzydła otrzymane w prezencie od losu

są dla mnie ogromną ostoją,

Wśród nich Zielono mi, bo wkoło jest Przyroda,

Niebiesko nade mną - pod chmurami

Myślę o swoim życiu...

Chcę zdobyć różowe okulary ,

I inaczej patrzeć na świat.

I

V

Wystarczy Nadzieja, nieprzemijalny optymizm

Nawet gdy sztormy życia -

Bo wierzę, że kolory uczuć

znowu ułożą się w moim sercu,

i rozleją się na wszystkiego jego strony ;)

Gdy ją spotkam

Włożę ją do swego skromnego serca - i będzie u mnie

już na zawsze !

A Ty Losie nie zapomnij o mnie,

i mych Marzeniach ! ;-))

Tyle mam jeszcze przed sobą

Czuję w sobie pozytywną, tęczową moc

Z Energią uwalniam gdy trzeba pozytywną Radość,

która leci prosto w niebiańską, anielską krainę

 Zakreślam szerokim łukiem pewną drogę

jak cyrklem swe życie,

Z różnymi geometrycznymi jego kształtami.

Moje życie faluje z czasem przemijalnym

Biegnącym szybciej niż lot samolotu !

 Choć nie zwolnię tego czasu

to wierzę w jego olbrzymią siłę

W pięknych Barwach Uczuć obserwuję

jak szybko toczy się piasek z mojej

klepsydry życia

 Przemierzam więc pewną drogę ...

Moje serce, dusza, umysł

Jest spokojne ,...

A wzrok mój patrzy z Nadzieją w przyszłość tej drogi 

uciekając wraz z przesypującym się

piaskiem klepsydry czasu !

W nieznaną mi tajemniczą Przyszłość

Przemijam przemierzając

pewną drogę ozdobioną

niezwykłą tajemnicą -

-Tajemnicą zwaną mym życiem ,

które jest bezcennym, i nieocenionym darem !

Panta Rhei  - Wszystko płynie,

i my na statku swojego życia 

Ahoj ! 

---------------------------------------------------------------------------------

Wiersz napisany : 27.07.2017

To mój pierwszy tzw. ,Biały" Wiersz 

Autor : Blogger Mariusz K.