PRZEMYŚLANE
Stukotem
przemyślanych myśli,
Piękną gwieździstą
ozdobą,
Drogą jak kosmos
szeroką,
Jak szczęścia studnią
głęboką
Życie me toczy się
nieustannie falami.
Zrywam po stokroć
losu pachnące róże,
I oceany wspomnień
piękne przypływają –
I dają mi amulety
dobrych rad –
Prześwietlają me
uczynki…..
I ganią za
wybroczyny złych myśli w głowie
szemrzących jak
liście na przeklętym wietrze !
Wypijam słodki miód
dobrych zdarzeń
lecących szybciej
niż prędkość światła
Stukotem
oczyszczonych myśli
Wypijam powietrze
doświadczeń życiowych !
Przez stokrotki, i
różyczki,
Siada moje sumienie
na kamieniu mej zadumy.
Piękną bają, serc po
krocie
Czuję, że będę na
pięknym życia orlim wzlocie !
Zmywam więc tęczowym
nektarem brud, i skazę ze swej duszy,
Odejdą po mrocznych
ścieżkach przy wyciu wilka w pełni księżyca
czarne, ciemne
myśli zaraz zapomniane.
I nadejdzie wszystko
piękne, nowe, tak niedawno zapoznane ! 😊
Pędzą stukotem
myśli przemyślane,
które przybyły hen z
daleka wrót wszechświata !
A droga ich szeroka,
A droga ich głęboka !
Zapachniały myśli
całą wonią wszystkich kwiatów,
i położyły się na
pięknym mego życia łożu !
Odpoczywam, śnię, i marzę….
Sen po śnie się
rozdzwania
Tęczowym snem
odlatuję…..
i w mgnieniu oka jak
rzęsą –
słabości swe pokonuje
Kapie, i pada coraz
mocniej łza
I
podlewa me życie pięknymi zdarzeniami !
I choć trwa to
wszystko - całymi, długimi
Świetlnymi latami !
To przychodzą
przemyślane do mnie myśli z przepięknymi bukietowymi nastrojami,
To przychodzą
przemyślane do mnie myśli z kolorowymi życiowymi fajerwerkami ! 😉
Wiersz napisany :
12.01.2018 r
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz