,,Żyletka Wodospadu Łez"

                                                       ŻYLETKA WODOSPADU ŁEZ

Jak żyletka wodospadu łez

Spływająca jak szybki wybuch wulkanu

Ostre ciernie przebijają moją radość

Powodują smutek

Okropne to odczucie

Przeżywam, odczuwam…

Pragnę by to była fikcja

Lecz nie jest

Odbija się od ściany moich emocji

Z echem, który został strącony

jak ze skały

Leci w przepaść i tonie

Czy zatonie?

Nie chcę by radość odpłynęła

I koronę cierniową przyodziała

Jak żyletka, ostre chili

Smutek - tonie radość

Fale cierniowe, gorące ją porywają

W swojej sile nie przestają

Skromnymi siłami przeciągam jak linę

by uratować Radość,

I przegnać w głąb odczuć niemiłych.

To co przyszło,

To co z piekła wodospadu łez wyszło

Korona cierniowa smutku płacze

Czy ja radość szybko zobaczę ?!

Czy spróbuję ją na nowo

I będzie mi znowu wesoło ?

Niewiem

Bo walczę, - się nie poddaję

Czy z tarczą czy na tarczy….

Ta żyletka wodospadu łez

Jest za silna, nie daje rady

By wypędzić je zza krat więzienia złych myśli

Pragnę Spokoju !!!

Jestem w Nadziei

że kropla drąży pozytywnie skałę

I me krople łez

Odejdą hen daleko w próżnie ! ;-(

Płacze, płacze, ….

Czy pozytywne emocje przywitam i

Znowu zobaczę ?!

Wiersz napisany :5.07.2017 - na obozie.

Autor : Blogger Mariusz K.