,,Dar Przyjaźni"

DAR PRZYJAŹNI

Ociera chusteczką pocieszenia

łzy co smutkiem serce zalewają

niczym piracka powódź

Która próbuje zatopić

Radość, i piękne przyjacielskie

Wartości,

Chroni jak balsam serdeczności

Nawilża duszę, i ustami swego dotyku serca 

głęboko całuje, i przytula swymi promiennymi Ustami

Z bezinteresownymi chwilami,

Które jak piękne dwa łabędzie

Rozkwitają w ślicznej aurze

swego życia splecione na dobre i złe,

Nad ich głowami przelatuje 

chmura Dobroci, i Serc wszelakich.

Podlewa ich piękne życie

W korycie wzajemnego ich życia zaufania 

wznoszącego się to w górę, i w dół 

spokojnym rytmem fali spokoju, 

wyciszenia, i oddania.

Czy ta woda to są łzy smutku czy

łzy Wzruszenia z ogromnej fali

Wdzięczności z Tobą Przyjaźni ?

Czy Piękna, na całe życie fala magii

Zaufania dylemat ten wytłumaczy ?

Pocieszałaś mnie nieraz,

Byłaś i jesteś ze mną w trudnych chwilach,

Serce moje do Chwał Radości podnosiłaś,

Z bagna smutku wynosiłaś

Zakładałaś skrzydła Euforii,

Bym wzlatywał się ponad depresji

Mórz beznadziei.

Chusteczką pocieszenia nieraz lekko dotykałaś

I uzdrawiałaś z czar goryczy serce me

Od smutku popękane,

Z Twych rąk Przyjaźni uszyłaś kolorowymi nitkami 

serce me które z Tobą jest roześmiane.

W kwiecistym stanie

Pogody ducha,

Może być śnieg lub też zawierucha;

Ocierasz mnie chusteczką swojej

Empatii

I muskasz śladami eliksiru zapachu Pocieszenia,

Wiem wtedy na pewno, że

Odchodzą ode mnie wszystkie moje zmartwienia.

Daję w podzięce więc kwiaty Tęczowe,

Za dar Przyjaźni co jej boskie składniki

są zawsze od Ciebie dla mnie

tak wprost odlotowe ! 

7.02.2019