,,Ogród Pamięci"

W ogrodzie Pamięci
Podlewane są Łzami Tęsknoty
Owoce Wdzięczności,
Łzy te są jak Wodospad
Doczesności,
Która szybko posuwa
Żołnierskim krokiem
Do niebiańskiej krainy !
Gdy usycha Tęsknota
Usycha ogród Pamięci !
Gdy usycha doczesność,
Tęsknota pod Niebiosa
Jak ptak się wzbija,
I rodzi się wieczność,
I staje zegar życia czasu.
Pojawiają się Wspomnienia
Maszerując w każdy zakątek
Ogrodu Pamięci pięknie go
pielęgnując,
Wyrastają myśli nostalgiczne,
Które zamieniają się
W potoki wdzięczności,
Które wypływają ze źródeł
Miłości
Dla osoby która odeszła !
One rok temu spopielałe były,
One rok temu bagnem smutku
Ostały się z kałużami bólu,
Rozpaczy, smutku, przygnębienia,
Nie dawały one słodkiego pocieszenia !
Gorzka słodycz napełniała
Łzy co bezwiednie się lały,
Co tworzyły spustoszenie,
I chaos tornada wyjącej rozpaczy
tworzącej ogromne poruszenie!
One w ognistych językach cierpienia duszy
Niemiłosiernie boleć nie przestawały ,
I olbrzymi żar straty w duszę głęboko wlewały ! ;(
Dziś gdy 365 kartek z kalendarza
na zawsze zabrał wiatr czasu,
Otworzyła się skrzynia, a w niej
Tamte wspomnienia gdy
Z nami w Doczesnym Ogrodzie ta osoba była !
I schowały się karty pamięci,
Dziś pilnują je wszyscy Święci,
I trwają znaki czasu
I znikły spustoszenia myśli,
I emocji, które mocno bolały,
One po upływie czasu się
Roztrzaskały !
Podbijając to co ważne,
To co w życiu najpiękniejsze !
Znowu nostalgia spływa, i pada,
W ciemnym tunelu Wiecznej drogi
Światełko pamięci
rozświetla ją
I ponownie rodzi się nowe,
Wiekuiste życie,
I znów jest Tęsknota
Tam na dole
Przyodziana w Miłość,
I znów jest Tęsknota
Która duszę wypełnia,
I magia tajemnicy Wieczności
Co prowadzi drogi
Ku Boskiej Światłości !
Dzwony biją, śpiewają Anielskie
chóry,
Są o wiele wyżej niż najwyższe góry,
I splatam swe ręce w modlitwie gorącej,
Bo Pamięć mam w sobie,
W każdej życia dobie !

W mym ogrodzie Pamięci
Zapalam wdzięczne światełka
Które niech rozświetlają im drogę
Na tamtym świecie -

Światłość rozświetla
Drogi wspaniałe,
Na pewno dla nich są okazałe
I tu na Ziemi, i w Świecie Wiecznym
Piękną ozdobą , wartością życia
Są znakiem bajecznym !

A w ciszy słucham swych myśli
Najskrytszych,
Bo tu one są najgłośniejsze,
Bo tu one są najdźwięczniejsze !

Zasłuchałem się w cmentarnej ciszy,
Rozmawiam i słyszę ją wyraźnie,
Bo ona mówi więcej niż tysiąc słów !

17.03.2019