W ZADUMIE REFLEKSJI, NOSTALGII
W Listopadowej Zadumie,
Refleksji, Zamyśleniu, Nostalgii
Gdy ucieka nam Doczesność,
I kartki szybko spadających jesiennych Dni,
Gdy życie staje się pyłkiem,
Nic nie znaczącym słowem
na bezkresnym wietrze Wieczności,
Gdy Zegary Czasu pędzą jak szaloneI kartki szybko spadających jesiennych Dni,
Gdy życie staje się pyłkiem,
Nic nie znaczącym słowem
na bezkresnym wietrze Wieczności,
Ogarnia mnie Cisza, która staje się
Wielkim Krzykiem !
Przychodzi wtedy Twoja Pamięci Wielka Postać,Wielkim Krzykiem !
I biegnie Refleksja tak mocno przeze mnie
Utęskniona.
Zaprasza mnie do siebie Schodami Wspomnień Anielskiego
Żywota,
I przywraca Pamięć tych, których już nie ma !
Spoglądam w swoją Przeszłość, tak wiele im zawdzięczam,I biegnę w korytarz Wspomnień, w odległe Przeszłości Zegary Czasu
- jesteście ze mną, i teraz w tej Listopadowej Zadumie.
Jesteście, i będziecie już ze mną zawsze w tej Doczesności,
i w przyszłym życiu, bo moja Pamięć o was w mym sercu
nie umrze, i stale będzie bić, i płynąć w niej przeogromny
Wodospad Wdzięczności Czasu.
- Wiersz na 1 i 2 Listopad 2018 r. -
Jesteście, i będziecie już ze mną zawsze w tej Doczesności,
i w przyszłym życiu, bo moja Pamięć o was w mym sercu
nie umrze, i stale będzie bić, i płynąć w niej przeogromny
Wodospad Wdzięczności Czasu.
- Wiersz na 1 i 2 Listopad 2018 r. -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz